Обсуждение: Павел Севярынец. ФЕНАМЕНАЛОГІЯ БЕЛАРУСІ. Святлана Алексіевіч і беларуская місія

Во дне сегодняшнем ничто не иное, как

НЕТ, снимаю шляпу, но ваш покорный слуга уже 15 лет - гражданин 21-го века, он всегда учтиво и вежливо относится к истории минувших веков, но старается таки жить во дне сегодняшнем, в котором тупо созерцает полную ж...
Может, он создаст с неё натюрморт - в прямом смысле перевода этого слова. А пока он её разглядывает и оценивает - насколько она велика и сколько гектаров холста, и сколько тонн краски потребуется для воплощения сего шедевра.
:)

Оказывается, реверс не тождественен решке. Да и в статье пишется подобно и тождественно – не тождественно:
«З Расеі ішоў Патоп 1654-67 гг, калі мы страцілі кожнага другога (найстрашнейшы генацыд у нашай гісторыі!), Паўночная вайна з 800 тысячамі ахвяраў, спаленымі касцёламі, цэрквамі й цэлымі гарадамі, і, нарэшце, канчатковая акупацыя ў канцы ХVIII стагоддзя.

Ліквідацыя Вуніі, скасаванне Статута, знішчэнне мовы й гістарычнай памяці, нават забарона імя “Беларусь” — крывавыя ўдары наскрозь.

Параза імперыі праз Беларусь была прадвырашаная. Калі ў 1898-м у Менску сабраўся І зьезд РСДРП — партыі, якая разбурыць старую Расею да асноваў, калі ў 1917-м Мікалай ІІ, выехаўшы са стаўкі ў Магілёве, выракся прастолу, калі ў 1991-м, на самай заходняй мяжы захопленай Беларусі у Віскулях, у маленькім доміку пад бел-чырвона-белым сцягам рухнуў СССР — усяму свету зрабілася ясна, дзе ключ ад расейскага сэрца.

Кнігі Алексіевіч для Масквы і Піцера. Масавыя беларускамоўныя курсы ад Беластоку да Смаленску. Шматтысячныя малітвы пад бел-чырвона-белымі сцягамі. “Пагоня” на футболе ў Лужніках.

Беларусі наканавана любіць Расею той невытлумачальнай, найвышэйшай любоўю, якая кажа: “Любіце ворагаў вашых, дабраслаўляйце кляцьбітоў вашых, рабіце дабро ненавіснікам вашым і маліцеся за крыўдзіцеляў вашых”.

Читать полностью:https://naviny.by/rubrics/opinion/2015/12/10/ic_articles_410_190459/ .»

Это же Северинец. Северинец - это диагноз.

"Навошта нам, такім маленькім, такім утульным і такім глыбокім, гэты крыж..."
Гэта цяпер - маленькія, утульныя ды глыбокія і г.д. А чаму ж гэта перыяд самазванства Ў Расіі, калі тая стаяла на ўскрайку пагібелі пад ўсціскам войскаў Вялікага Князства Літоўскага, калі ліцвінскае войска ў Крэмлі святкавала ўвашэсце на прастол "царэвіча Дзімітрыя", калі толькі нейкім цудам Расія ўратавалася, чаму гэты перыяд не знаходзіць аніякага ўспаміну ў спадара Севярынца?

Тут достаточно небесспорные вещи, смахивающие на идеализм проповедника, ушедшего в свои, видимые только ему дали.
Но только дипломатично скажу, что это вариант нормы, "свобода совести", и каждый волен видеть мир по-своему.
Такие вещи нельзя судить, поскольку это надматериалистично и любые дискуссии в этом плане - это на любителя, на апологета другого идеалистического направления. Я не из их числа.

Нет осуждения, нет горячего одобрения.
Просто вежливый нейтралитет.