Павел Севярынец. ПРАТЭСТ. План «А» — адзіны, план «Б» — байкот

Партыйная дэмакратычная апазіцыя нарэшце аб'ядналася — каб правесці народнае галасаванне і вылучыць адзінага лідэра. АГП, ПБНФ, БСДП, рух «За Свабоду», БХД ды іншыя — разам.

Аб'яднанне — гэта вельмі добра.

Упершыню за 25 гадоў у Беларусі пройдуць народныя свабодныя выбары, дзе лічыць галасы будзе не мадам Ярмошына, а вы самі.

Любы грамадзянін Рэспублікі Беларусь зможа прагаласаваць.

Сіла дэмакратыі — у вольных выбарах. Каб набраць гэтую сілу, мы два з паловай месяцы будзем езьдзіць па Беларусі (пад 80 гарадоў), зладзім народнае галасаванне ў інтэрнэце і правядзем супольны Кангрэс.

Выбраны лідэр можа стаць лідэрам удзелу, пратэстаў ці байкоту — гэта вырашыцца бліжэй да кампаніі.

Мы ідзем не на спектакль, які рыхтуе сістэма. Мы ідзем ламаць сцэнар рэжыму.

І чым больш шматлюднымі будуць нашыя праймерыз — тым больш людзей выйдзе на пратэсты.

Калі адзінага не рэгіструюць, калі будуць рэпрэсіі — прадугледжаны актыўны байкот аж да нацыянальнай забастоўкі.

Такім чынам, план «А» — Адзіны, план «Б» — Байкот.

Надзея не на Еўропу, не на Расею, і не на «гранты». Захад зараз — партнёр Лукашэнкі. Ніякага знешняга фінансавання гэтай кампаніі няма. Беларуская палітыка павінна рабіцца за беларускія грошы.

Працэдура няпростая, але мы пайшлі на яе, каб падраўняць шанцы прэтэндэнтаў — каб усе, хто мог, падпісаліся.

Пастараюся больш выразна патлумачыць, чаму мы ідзем такім шляхам.

Першае.

Выбраць народным галасаваннем у сакавіку-траўні адзінага лідэра апазіцыі — на 26-м годзе дыктатуры, у крытычны момант, пад пагрозай расейскага штурму — неабходная ўмова далейшых дзеянняў.

Лукашэнка, Расея, Захад маюць рычагі і інстытуты, каб уплываць на лёс Беларусі. Беларускі народ ня мае. Апазіцыя раздробленая, у жалю вартым стане.

Народнае галасаванне здольнае даць адзінства і сілу. Адчуванне еднасці. Натхненне.

У гэтым сіла дэмакратыі: той, хто удзельнічае ў рашэнні, бярэ на сябе адказнасць і пачынае рабіць. Таму аб'езд 80 гарадоў з галасаваннем і інтэрнэт на працягу двух з паловай месяцаў — гэта нарошчванне сілы. Сёння Слонім прагаласаваў так. Заўтра Маладзечна гэтак. А ты чуў, што апазіцыя сказала ў Гомелі?

Вось чаму гэта не кулуарная дамова (якая правалілася ў 2010-м і 2015-м). Трэба, каб вырашаў народ — бо менавіта ён можа скінуць ярмо і абараніць незалежнасць.

Другое.

Уявіце, што ў траўні, пасьля маніпуляцыяў Пуціна, пачынаецца форс-мажор. Расея, нафта, газ, сацыяльныя пратэсты, у Лукашэнкі здае здароўе альбо Масква ўжывае свае спецслужбы ды салсберэцкія шпілі. Першы, хто скарыстаецца — канечне, Крэмль. Пакуль апазіцыя — дзясятак гаварашчых галоваў, кожная са сваёй адзінай праўдай, дае проста узаемавыключны інфармацыйны шум.

Патрэбны адзіны, альбо прынамсі больш гучны голас. Кампанія дае такую магчымасьць.

Трэцяе.

Кампанія адзінага ў 2020-м — гэта не паўтор папярэдніх. ТРЭБА ЛАМАЦЬ СІСТЭМУ ФАЛЬСІФІКАЦЫЯЎ — і не 30 жніўня, не на Плошчы. Гэта ўжо будзе позна. Ламаць яе трэба загадзя, пачынаць на народным галасаванні увесну. Першае патрабаванне — адстаўка Ярмошынай. Масавы ціск. Атрымліваць пасведчанне кандыдата з рук чалавека, які сфальшаваў усё, што магчыма? Мой адказ — не.

Наступнае патрабаванне народа — няўдзел Лукашэнкі.

Ня мае права. 26 гадоў — і хопіць. Сам казаў: калі людзі запатрабуюць — не пайду. Людзі, давайце патрабаваць! І не толькі ў фэйсбуку! Паўсюль! Лозунг «Няўдзел!» — гэта пра няўдзел Лукашэнкі!

Патэнцыял кампаніі — мільёны беларусаў.

Скажаце, дык хто ж вам дасць... А свабоду не даюць. Яе бяруць. За яе змагаюцца. І не грызней міжсобку, ныццём ці паклёпамі. Разам і дружна.

Таму не задавайце пытанняў — што будзе на «прэзідэнцкіх выбарах». Выбараў няма. Каб яны былі, і каб 30-га лічылі галасы, нам з вамі трэба будзе падняць людзей, пачынаючы з народнага галасавання ўвесну. Ня ўдасца — ня будзе ніякага плану «А».

Рэпрэсіі? Нерэгістрацыя адзінага?

Тады толькі план «Б».

І вось што, сябры мае, найперш прыхільнікі байкоту ды нацыянальнай забастоўкі. Для таго, каб такія сцэнары мелі хоць нейкія шанцы, трэба з'яднацца і набраць сілу ў народным галасаванні па Беларусі.

Не пытайся, што зробяць «гэтыя». Спытай сябе, што зробіш ты.

У мяне розныя ўзаемаадносіны з лідэрамі дэмпартыяў. Там розныя людзі. Але яны змаглі дамовіцца, у адрозьненні ад кандыдатаў 2010-га і 2015-га. Нам, беларусам, пара вучыцца са слабасці атрымліваць моц, пераступаючы праз сябе. Гэта хрысціянская навука.

І гэта навука перамогі.

Далучайся — і будзем разам.

Верым, можам, пераможам!