Обсуждение: Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Прозвішчы на слыху

...сядзім мы ўсе кропляй атраманту на пяры таго малапісьменнага Фількі, прысланага са свайго Ўрупінску, каб перапісаць новадалучанае да імперыі насельніцтва Беларусі ў расійскія рэвізскія казкі. Як, вы думаеце, запісваў той Філька (ці Сцёпка – оперупаўнаважаны НКВД з двума класамі, як правіла, адукацыі)? З голасу запісваў! “Как фамилиё?” – Алёхна. “Значит, А-ле-хно”...
--------------------
А што замінае беларусам па прыкладу Фількі казаць Алёхна замест Алехно? (перш за ўсё ўладальнікам тых перакручаных прозвішчаў) І Філек ўжо год 20 як няма... Вінныя не столькі Фількі, колькі ўласны пафігізм: ну Алехно, так Алехно, мая хата збоку...

Вы, жэншчына, прам як ня ў цырку. Пакіньце памяшканьне, прысажвайцесь у саатветствуюшчы тралейбус і дзьвігайцесь у обшчым патоку кудата ўдаль. Прабачце за мяккасць.

Напісана неахайна (“у сілу законаў беларускай мовы”, “у парадку масавага перапісвання беларусаў”, “дастатак крамных прылаўкаў... клубіцца-туманіцца ў галаве”). Можа, дастатак клубіцца ўсё ж у нейкай іншай частцы цела?
І што вам так даўся гэты “паток брэндаў і слоганаў” (паўторана аж чатыры разы, прычым два разы гэты паток – “бурлівы”)? Здаецца, за савецкім часам у “Литературной газете” на апошняй старонцы рэгулярна абыгрывалася назва-штамп “рамана веку” нейкага аўтара-няздары -- “Бурный поток”.
Прабачце за рэзкасць.