Беларуская прастора у каардынатах "Паміж"



Сяргей ПУЛЬША



Часопіс "Паміж" стаўся сур’ёзным філасофскім праектам на рынку беларускай культурніцкай прэсы. Нягледзячы на тое што самі выдаўцы называюць яго "камерным праектам". З-за накладу — усяго 299 экзэмпляраў, з-за складу аўтараў і выдаўцоў. Гэты праект грамадскай арганізацыі — Беларускага калегіюма пры Беларускай асацыяцыі журналістаў, выпускаецца студэнтамі, сябрамі і выкладчыкамі БК. Зараз "Паміж" выйшаў ў інтэрнет, што, на думку рэдактаркі другога нумару Алі Сідаровіч, заўважна пашырыць кола чытачоў.





— Інтэрнет дазваляе ахапіць значна большую аўдыторыю, больш людзей могуць пазнаеміцца з часопісам. Пры такім накладзе гэта вельмі зручна і вельмі істотна. Калі рабіўся першы нумар часопіса, вельмі вялікі ўдзел у ім прынялі выкладчыкі. Другі нумар рабіўся выключна студэнтамі ці былымі студэнтамі БК: пошук вырашэння ў макетаванні, пошук мастака і настройванне яго на адпаведны лад, рэдагаванне і стыляванне, — усе рабілі цалкам мы. Выкладчыкаў да гэтай справы не падпускалі.





— Банальнае пытанне — "Паміж" чым і чым?





— Калі мы працавалі над першым нумарам, быў цэлы спіс назваў, і мы збіралі тэксты зусім пад іншай назвай. Амаль перад самым выхадам узнікла "Паміж". Гэта вельмі зручная назва, таму што мяжа існуе заўсёды. І гэта насамрэч нулявы пункт адліку. Быццам бы гэта паміж чымсьці і чымсьці і да нечага адсылае. Але адначасова гэта тое, з чаго можна пачынаць.





Гэтая назва прымушае сябе вызначаць у справе, у сваёй кампаніі, у беларускай культурніцкай прасторы, вызначаць, паміж кім і чым ты знаходзішся.





— Ці існуе такое паняцце, як "беларуская прастора"? Што гэта, на вашую думку, такое?





— Беларуская прастора існуе. Калі разважаеш, падаецца, што яе няма. Але яна, безумоўна ёсць, і гэта скажа любы чалавек, які ў кнігарнях набываў "Паміж" ці "ARCHE", калі чалавек хадзіў на нейкі беларускі рок-канцэрт. Ці хадзіў у інтэрнет на беларускія літаратурныя сайты. Альбо нават на беларускія порнасайты. Беларуская прастора ёсць усялякай, а не толькі літаратурнай.





Мы прызвычаіліся ставіць сябе на пазіцыю большасці і глядзець з гэтай пазіцыі. Калі ты ўяўляеш сябе большасцю, ты можаш не заўважыць нейкае больш раскіданае. Штосьці іншага ўзроўню, іншага фармату. Я думаю, што беларуская прастора існуе, але яна крыху іншая, чым руская прастора ці англійская. Але яна не менш цікавая за рускую ці англійскую. Яна проста ёсць, і ўсё.





— Якім вы бачыце трэці нумар часопіса?





— Трэці нумар мы плануем зрабіць часткова па-англійску ці, можа, па-польску. Бо калі мы сустракаемся з замежнікамі ды прэзентуем часопіс, хацелася б, каб людзі мелі хаця б мінімальную інфармацыю пра тое, што ж ім падарылі. Каб часопіс не быў проста сувенірам. Мы перадаем з выкладчыкамі часопіс на замежжа, — але на той умове, што яго атрымаюць людзі, для якіх ён не будзе сувенірам.





Там будзе шмат цудоўных перакладаў, будуць цікавыя эсэ. Планаў увогуле процьма.





Гэты нумар будзе іншы, ён будзе адрознівацца ад другога, як другі адрозніваецца ад першага. Мы збольшага зыходзім з сітуацыі, з цяперашніх патрэбаў, чым з нейкай сталасці, з нейкіх рамак ці канцэпцый.



Спасылкі да тэмы:

БЕЛАРУСКІ КАЛЕГІЮМ

"Паміж" на Litara.net