Яўгенія Манцэвіч. Я. Змена фрызуры як жаночы антыдэпрэсант

 

Яўгенія Манцэвіч. Журналіст, блогер, член літаратурнага аб’яднання “Маршрутка”. Пераможца конкурсу маладых літаратараў імя Уладзіміра Караткевіча ў 2005 годзе. Піша і фатаграфуе для розных беларускіх выданняў. Найбольш – для свайго ЖЖ.

— У кожнай жанчыны наступае перыяд у жыцці, калі яна хоча коратка пастрыгчыся, — сказаў адзін мой знаёмы. Дзякуй богу, у маім жыцці гэты перыяд ужо прайшоў, падумала я. Бо і праўда, жаданне такое найчасцей узнікае не ад салодкага жыцця.

У мяне ўсё жыццё былі доўгія валасы. І ўсё жыццё я падумвала коратка пастрыгчыся. Ну, не тое што я збіралася гэта зрабіць, але заўсёды з цікавасцю стаяла перад люстэркам, загінала валасы, прыбірала чубок і прымярала да сябе кароткую фрызуру. Але вось каб так узяць ды пайсці ў цырульню — не.

Самае вялікае, што я магла сабе дазволіць – гэта падраўняць валасы сантыметраў на пяць.

А потым у мяне пачаліся праблемы з бой-фрэндам. Мы разышліся. І вось тут мне раптам стала зусім не страшна пайсці ў цырульню і абкарнаць свае сорак сантыметраў валасоў. Я так і зрабіла. Не скажу, што гэта дапамагло мне вярнуць мужчыну. Зусім не. Хаця было прыемна, што ён зноў глядзіць на мяне з цікавасцю. Дый што там граха таіць – не толькі ён.

Пастрыгчыся коратка для дзяўчыны – гэта як сродак справіцца з дэпрэсіяй. Ёсць яшчэ некалькі вядомых сродкаў. Напрыклад, прайсціся па крамах ці наесціся салодкага. Але шопінг і прысмакі – гэта ўсяго толькі валяр’янка. А вось кароткая фрызура — гэта ўжо больш моцны антыдэпрэсант.

І дзейнічае гэты антыдэпрэсант па-іншаму. Ён закліканы нават не супакоіць саму дзяўчыну, а звярнуць на яе ўвагу іншых. Вось паглядзіце якая я: смелая, адчайная, прыгожая. Прынамсі, так было ў мяне.

І фрызура сапраўды мяне змяніла. Я стала іншым чалавекам. Канечне, вы можаце сказаць, што гэта жыццё мяне навучыла быць іншым чалавекам. Але так супала, што жыццё мяне вучыла як раз у той момант, калі я мяняла фрызуру. Ці нават так: я мяняла фрызуру падчас навучання ў жыцця.

Але ёсць і мацнейшы сродак. Можна не проста коратка пастрыгчыся, а ве-е-ельмі коратка, ну, проста налыса. Знаёмы маёй знаёмай неяк сказаў, што можа сустракацца толькі з тымі дзяўчатамі, якім не слабо падстрыгчыся пад 0,3. То бок ён так дзеліць дзяўчат: адны могуць, іншыя — не.

Адчайны крок дзяўчыны пагаліцца налыса і праўда з павагай успрымаецца многімі — як мужчынамі, так і жанчынамі. І справа тут нават не ў тым – прыгожа ці не прыгожа. Выяўляецца, што яны таксама “усё жыццё мараць, але баяцца”. Вось за смеласць ты і атрымліваеш захопленыя погляды і пазітыўныя ацэнкі.

Прайшло літаральна месяцы тры пасля таго, як я коратка пастрыглася. Мне ўжо не трэба было нікога вяртаць. І можа быць менавіта тое, што я тады нікому не належала, мне не трэба было ні перад кім добра выглядаць, падштурхнула мяне на адчайны крок – пагаліцца, пакінуўшы на галаве тры міліметры валасоў. Я належала сама сабе. Я ведала, што нават калі мне не спадабаецца новая фрызура, я ўсё роўна буду любіць сябе.

Цырульнік доўга не мог паверыць, што я проста вырашыла пагаліцца. “Можа, вы з кім паспрачаліся?” – не ўнімаўся ён. “А можа, не трэба?” – з надзеяй глядзеў ён мне ў вочы. Хаця я бачыла, што яму самому цікава, як гэта будзе выглядаць. Ён пачаў ездзіць машынкай па маім чэрапе.

Фрызура мне спадабалася. Ды й нават цырульнік сказаў: “Нешта ў гэтым ёсць”. А я атрымала зарад пазітыўных эмоцыяў, зацікаўленыя погляды ў метро. Ну і канечне ж, яшчэ ніколі з такім жаданнем і задавальненнем сябры не лашчылі мяне па галаве.

Вось менавіта гэтыя гэтыя рэчы і ўплываюць на жанчыну, як антыдэпрэсант. І ўжо не важна – вярнула я мужчыну ці не. Бо, сто адсоткаў, на мяне звярнула ўвагу яшчэ не менш за дзесятак мужчын. І, што галоўнае, зараз я магу пачынаць з нуля — і фрызуру і асабістае жыццё. І рабіць усё так, як я захачу.

Меркаванні калумністаў могуць не супадаць з меркаваннем рэдакцыі. Запрашаем чытачоў абмяркоўваць артыкулы на форуме, прапаноўваць для ўдзелу ў праекце новых аўтараў або ўласныя матэрыялы.