Дома сумна. Падарожжа дзевятае. Губарэвічы

Вёска лічыцца адселенай, яе амаль закапалі, засталіся цэлымі толькі пяць хат, у якіх жывуць зараз сем чалавек...

 

 

 


Што такое жыццё? Гэта манітор камп'ютара? Гэта праца-канапа-сям'я-хоббі-ноч-праца-дзень-ноч-праца-пятніца-цыцкі-бухло? Ці ёсць жыццё за Мінскай кальцавой? А мы — ёсць? Хто мы, дзе мы, навошта мы? А дзе астатнія? І хто тыя астатнія, тыя дзевяць мільёнаў чатырыста шасцьдзесят пяць тысяч і яшчэ два чалавекі? Дзе яны пахаваліся? Мы ідзём шукаць!


♦  Падарожжа першае. Івакі
♦  Падарожжа другое. Кольна
♦ 
Падарожжа трэцяе. Жалезнікі
♦ 
Падарожжа чацвёртае. Дуравічы
♦ 
Падарожжа пятае. Неглюбка
♦  Падарожжа шостае. Зялёны Мох
♦  Падарожжа сёмае. Гарохаў (Чэхі)
♦  Падарожжа восьмае. Петрыкаў-Галубіца-Снядзін

Губарэвічы (Хойніцкі раён) — апошняя вёска не ў «зоне», адразу пасля яе пачынаецца Палескі дзяржаўны радыяцыйна-экалагічны запаведнік, прасцей кажучы — Зона. 

 

 

 

 

 

У Зоне спрыяльныя ўмовы зараз створаны для лясных жыхароў — забіваць іх нельга, таму «плодзяцца і размнажаюцца» дзікі, ласі, дзікія козы колькі хочуць. У балоце мы заўважылі лася. Вы лася бачыце? Не? А ён тут ёсць! 

 

Раней і Губарэвічы адносіліся да Зоны, вёска лічыцца адселенай, яе амаль закапалі, засталіся цэлымі толькі пяць хат, у якіх жывуць зараз сем чалавек. Астатнія хаты леглі пад бульдозерамі спецыялізаванага прадпрыемства «Палессе», якое ўсе паслярадыяцыйныя гады руйнуе з зямлёй «брудныя» вёскі.

Прыехалі мы ў вёску якраз напярэдадні чаканага ў Хойніках і Стралічава візіту кіраўніка дзяржавы. У райцэнтры праца кіпела: усё бялілася, фарбавалася, будавалася, рамантавалася і ўпрыгожвалася. Начальнікі з райвыканкаму змянілі прыгожыя штодзённыя строгія строі на працоўную вопратку і шчыравалі на карысць высокага госця «Добраўпарадкаванне». Чыноўнікі з аддзелу адукацыі і ўпраўлення сельскай гаспадаркі рыхтавалі ферму ў Стралічаве: мылі-бялілі-фарбавалі. Нязвыкла неяк было бачыць дагледжаных жанчын з фрызурамі і ўпрыгожанымі манікюрам пазногцямі з пэндзлямі ў руках, у запэцканых спяцоўках сярод кароў. 

 

У аўральным рэжыме клаўся асфальт ад райцэнтру да Стралічава (а Губарэвічы ад Стралічава ў некалькіх кіламетрах).

З'яўленню нашаму на ферме ў Стралічаве вельмі здзівіліся. Як гэта так? Журналісты прыехалі самі? Без суправаджэння раённага ідэолага? Тут жа адбылося тэлефанаванне ідэолагу ў раён, і нам было прапанавана вярнуцца ў Хойнікі, дамовіцца з ідэолагам і ўжо тады «наведваць аб'екты». Нам паведамілі, што ідэолаг чакае нас у парку, у Хойніках. Але мы вырашылі паехаць у супрацьлеглы бок, завітаць усё-такі ў Губарэвічы, балазе — недалёка, бліжэй, чым да Хойнікаў. 

 

 

 

Губарэвічы прагрымелі на ўсю краіну ў мінулым годзе, калі на дрэве на ўскрайку вёскі праявілася аблічча Багародзіцы. 

 

Да вязу адразу ж пацягнуліся шматлікія паломнікі. «І з Расіі, і з Украіны, Літвы, Германіі і Італіі прыязджалі сюды да нас, да выявы Багародзіцы. Едуць і зараз. Хто верыць — таму абраз дапамагае. Прыязджала жанчына, казала, што вельмі балелі рукі, не было рады, а пабыла тут — і ўсё прайшло. Прыязджаў да іконы на дрэве адзін мужчына, з-за мяжы аднекуль, усе вакол дрэва босы хадзіў, чатыры разы прыязджаў — і вылечыўся. У яго страшна ногі балелі. Кожнаму — па веры яго будзе. Вунь святар не верыў, сварыўся на нас, маўляў, што вы ідалу пакланяецеся, дык памёр. І жанчына, што не верыла цудоўнаму з'яўленню — таксама памерла. Спачатку яна, а акурат праз сорак дзён пасля яе і той святар, які не верыў», — распавядаюць мясцовыя жыхары.

Усё жыццё пражыў у Губарэвічах Міхаіл Рудзянок

 

Давалі яму кватэру па адсяленню, ды «цеснавата там было», вярнуўся дахаты. «Наконт радыяцыі. Напэўна, яна ўплывае на здароўе, бо ў нас ва ўсіх так баляць ногі! І ў маладых таксама. Усе гусіным крокам ходзяць, бокам — хто як можа, так ногі баляць, суставы, рукі. Але тыя, хто з Губарэвічаў з'ехаў пасля радыяцыі — усе ўжо памерлі. Напэўна, каб мы выехалі — таксама б там памерлі», — распавёў пенсіянер.

Яго суседка, Марыя Дашук, таксама пражыла тут усё жыццё. «Тады, пасля радыяцыі, прапаноўвалі кватэру ў Мінску, ды я не захацела — там усё чужое, бадзяцца сярод чужых людзей. Зараз, можа б, і паехала, ды ніхто не прапаноўвае. Ужо буду тут дажываць», — дзеліцца жанчына.

У хаце са старога куфара яна дастае розныя вышываныя рэчы — посцілкі, ручнікі, прасціны, дэманструе сваю працу па маладосці. Па хаце стаіць мноства штучных кветак: хутка Радуніца, і пенсіянерка пойдзе прыбіраць і упрыгожваць магілы шматлікіх сваякоў. 

 

 

На Радуніцу збяруцца ў вёску былыя суседзі са ўсіх краёў, каб ушанаваць памяць бацькоў і дзядоў.

Пенсіянеры ўспамінаюць, як яшчэ ў дзевяностых наведваў іх кіраўнік дзяржавы. Яны спадзяюцца, што зазірне ён да іх і зараз, калі будзе ў Стралічаве — гэта ж побач. «Мы б спыталіся — чаму ў нас такія пенсіі малыя, калі мы яшчэ з падлеткавых гадоў працавалі, і да глыбокай старасці. Маглі б пачаставаць яго, у нас ёсць добрая самагонка», — жартуюць старыя.

Дарэчы, Тураўская епархія ў мінулым годзе не прызнала за цуд з'яўленне аблічча Багародзіцы на вязе ў Губарэвічах.

«У Тураўскае епархіяльнае ўпраўленне стала паступаць інфармацыя пра «праяўленне абраза Багародзіцы» на зрэзе дрэва ў вёсцы Губарэвічы. Гэты зрэз быў зроблены ў 2010 годзе, аб чым сведчаць новыя акругленні маладой кары, што гаворыць пра тое, што зрэз нясвежы. На гэтым зрэзе магчыма ўбачыць акругленні правага пляча і галавы, калі ўявіць сабе вобраз. Каментарыі мясцовых жыхароў пра цудатворны абраз Божай Маці не маюць пад сабой гістарычнай асновы і не могуць з’яўляцца гістарычным сведчаннем аб царкве Раства Багародзіцы ў вёсцы Губарэвічы. Царква будзе маліцца, каб Гасподзь паказаў свой промысел», — так пракаментавала епархія ў мінулым годзе «цуд».

Разам з тым, людзі працягваюць верыць у цудатворнае аблічча, новыя пілігрымы едуць сюды за ацаленнем, а дрэва ўпрыгожваюць штучнымі кветкамі і ручнікамі, прычым як абрадавымі, так і звычайнымі кухоннымі і нават лентамі кшталту «Ганаровы сведка» ці «Выпускнік-2020». 

 

 

 

 

 

Па вяртанні ў Хойнiкi заўважаем на будынку прыгожых міліцыянераў і помнік міліцэйскаму аўтамабілю, а калі ад'язджаем дахаты — то ў Хойнiках ўжо ноч. 

 

 


  • Какое прекрасное путешествие! А, когда я смотрела видюху со стариками, такое впечатление - ну, просто свежего воздуха напилась! Собака там гавкает, на заднем плане, куры кукарекают, или что они там делают, я не знаю; нет, знаю, они - кудахчут!; мало знакома, к сожалению, с сельской местностью; в данном вопросе, уж больно я напоминаю героев Ильфа-Петрова, прошу прощения за архавизмы, просто недавно перечитала их произведения, по поводу, ну, этого немецкого художника, продающего пакеты с криками; напомнило, знаете-ли; но - по новому :), ну, так вот, эти великолепные, мудрые старики; а тут же и соседка подтянулась, такая же нарядная, в платочке, молча подивиться....Корреспонденты приехали! На машине! надо пойти, посмотреть.... Браво! Не надо фреша, из морковного сока со сливками!!!! Лучше - вот этот репортаж посмотреть! Ну, просто неимоверная свежесть и правда.
  • [quote="Нашая1"] а тут же и соседка подтянулась, такая же нарядная, в платочке, молча подивиться....[/quote] у неё надеты спортивныя штаны с белыми лампасами ещё...
  • [quote="Наш@я1"]Браво! Не надо фреша, из морковного сока со сливками!!!! Лучше - вот этот репортаж посмотреть! Ну, просто неимоверная свежесть и правда.[/quote]Посмотреть - безусловно, лучше. Но увы - есть края, где хорошо побыть, но плохо оставаться. ... Ведь если ты не вырос на этой земле, то тебе там нех делать... Ты гость, ты турист, но это не твоя родословная, черпающая там истоки... БТ этим видеорядом обычно и "промышляет", демонстрируя туристам ... Хорошо если 4 месяца умеренно тёплого климата, зелень, а прочие времена года оставляет "за кадром"... ... А там и начинается самое интересное. Больше - в прочие времена года - щегольнуть особо и нечем... Осень, потом сугробы, и полная ж... аж до середины апреля...
  • [quote="Danis"]Осень, потом сугробы, и полная ж... аж до середины апреля...[/quote] а мне эти края нравились именно больше под снегом, когда не видать всю убогость... только потрескивающие дрова у грубке, дый маи бацьки (которых уже нет) нешта лепечущие опять и опять одно и то же... они не помнили уже, что говорили 5 минут назад... я всегда боялся, что помруць кали газ успыхне ад грубки дый згараць живьём, бо не помняць... аль не: померли более-менее по-человечески...
  • [quote="ц___52"]я всегда боялся, что помруць кали газ успыхне ад грубки дый згараць живьём, бо не помняць... аль не: померли более-менее по-человечески...[/quote]Ц, здесь нет готовых смайликов, отражающих рукопожатие или чокающиеся кружки с пивом... Но, думаю, что летучее взаимопонимание тут есть. Почему я и ругаю ненужные ссоры. Толку - ноль...
  • Ну, так вот. Слава Богу, тему зафиксировала, а то там, в мелком окошечке без комментариев, плохо строчить - ничего не видно. Как славно написала автор репортажа - никаких оценочных, осуждающих суждений, просто отчёт об увиденном. Так и должен поступать настоящий журналист! Тем не менее, какую больную тему она затронула; то, о чём и я много говорила, и говорю, да - никто не слышит. Как сказали эти мудрые старики в репортаже: "бо ў нас ва ўсіх так баляць ногі! І ў маладых таксама. Усе гусіным крокам ходзяць, бокам — хто як можа, так ногі баляць, суставы, рукі.".... А я о чём говорю, сколько раз! Ну, понятно, у нас - Чернобыль. Онкология. Да, и наша семья, увы, мы похоронили и отца, и маму - онкология....И все соседи - также, в основном от этой болезни скончались. От того, что я это скажу, даже в предверии "Чернобыльского шляха" - никто с дивана не подымется, на улицу не пойдёт. В том числе - и я. И дело тут - другое. Как это сформулировать - в конце-концов, онкология, признаётся государством, лечат, есть и программы, и лекарства, и какая-никакая помощь, не буду рассказывать страшное. А я - о другом. О том, что радиация - в первую очередь поражает опорно-двигательную систему, костный аппарат. Именно поэтому, нам, белорусам, когда эта тема ещё не была запрещена к обсуждению, грамотные люди не советовали употреблять в пищу все эти бульончики на ребрышках, холодцы и проч. А что творится сейчас?!!!! К счастью, я имею свободный распорядок работы; и, так как я сова, по жизни, ранее двенадцати часов утра, из дому редко выхожу. А когда выхожу - что вижу!!!! Время пенсионеров; каждый второй - с тростью; кряхтя, с помощью, на ступеньки троллейбуса, высаживаются... эти кульгавые, пингвиньи, походки, как я говорила - парализованные кузнечики; лёгкие, летящие походки - до 30-ти лет; а далее - проблемы. У мужчин, без преувеличения, у всех - со спиной; у женщин - с суставами. А что делается у нас, по преодолению этой эпидемии, заболеваний опорно-двигательного?!!!! Да, есть у нас супер-пупер клиники, для трансплантации органов, в количестве 10-ти штук в год, каждая - стоимостью в миллионы долларов, для телевизора. А в поликлинику - не попасть! А где государственная система обследования и лечения всех этих остеопорозов, проблем с суставами, лично на мой взгляд, приобретшими, у нас, эпидемический характер?!!!! Да вот и я, сидела в поликлинике, в очереди, на процедуры, на всякие эити магниты и проч.,после перелома лучезапястного; встретила там визуально знакомую одноклассницу, отродясь мы с ней даже не здоровались! А тут, как водится, разговорились; вот у неё - беда! Полностью разрушены тазобедренные суставы; она записалась на операцию, на замену, одного, на январь... А другой - также менять надо. Добавлю - похоронив супруга, она совершенно одинока. Говорит, как я буду, с костылями, по льду ходить?!!!! А зима какая была! Я рассказала ей про проблемы с рукой, она тут же предложила мне помощь, типа, посуду там помыть, что-то там сделать... при том, что раньше - мы никогда даже не здоровались! Мы обменялись телефонами. И я, сразу же позвонила, когда время подошло ей на операцию идти; чем помочь, мобилизовать друзей и товарищей... - Нет! Сказала она мне, по телефону. - Я не пошла на операцию! Короче, как я поняла, она записалась в какую-то секту, где они, заплатив много денег, предварительно; хороводы водят, держась за руки, "друг другу энергию передают"... И меня приглашала. Я, разумеется - отказалась... PS. Ещё раз - браво!, автору репортажа. Переступив через себя, не раздавая никаких оценочных определений; просто дав отчёт об увиденном, какую больную тему, лично для меня? нет, для нас все! из уст этих мудрых стариков она сумела затронуть!!!!! Кстати, а куда пропал у нас с форума dr Alex? :-) Если, кто его где видел, хоть привет - передайте; скажите - скучно без него:)
  • Опаньки! Зафиксировав тему, на мелком, ушла я свои "песни о главном" строчить, на просторе, в тишине и одиночестве; ну, люблю я, сама с собою поговорить; а, в это время, оказывается, и ещё комменты нарисовались. Правда, не поняла, о чём... ;) Ну, да ладно. Это уж - на потом...
  • [quote="Н@шая1"]Да, есть у нас супер-пупер клиники, для трансплантации органов, в количестве 10-ти штук в год, каждая - стоимостью в миллионы долларов, для телевизора. [/quote]Блин, но какое искусство БТ может показать, чтоб сорвать аплодисменты зала... Когда я вижу его ведущих дам-с, мне Ланская вспоминается... А Золушки, как водится... Читайте сказки, а не смотрите БТ...