Обсуждение: КУЛЬТПОШУК. Аляксей Арцёмаў: перакладаць вучуся ў Барадуліна!

Danis: "Пух, где ты?"

Каля ваконца я сяджу,
Цыгаркай па губах ваджу
І разважаю як не ўпасці
Ў дэпрэсіўны стан у тым шчасці
Што бачу я вокол сабе...
Бо неяк надта сумна мне...

Ведь лето оказалось скоротечно,
А я провел его почти беспечно...
Успел лишь сделать часть того,
Что в планах было на него.

І вось цяпер сяджу, сумую....
Сябе за леннасць крытыкую...
Уліваю каву ў сябе,
Куру... ну і пішу табе.

и не тонем
и не уцякаем са сметніцы у Прыбалтыцы на прівычный тамбовскій простор

Гасподзь, як гэта класна! Людзі с ясным розумам, сазвучныя гэтай краіне, грамадзянінам якой я сябе адчуваю... Будучы па жыцці без ніякіх непатрэбных аўтарытэтаў, суаічыннікам да гэтых Vis-a-vi я сябе адчуваю, я амаль ўздымаюся ў невядомые мне далі і краявіды.

Дзякуй мове нашіх класікаў, на якой я, мабыць, заўсёды і не размаўляю, але ахраненна яё шаную сваей істотай
Але ж я сапраўды абалдзеваю ад наплыву той беларускай мовы, якою размаўлялі нашы таты,
Якая і today... Места на свалке мусорной находит. А с нами ничего не происходит. И мы плывём в потоке наших дней...
Пух, где ты! Я выражался родным белорусским, потом соприкоснулся с мне привычным русским,
Да, хрен с ним! Всем привет от разбившегося Виктора Цоя., вспоминаю его не слишком-то навязчивый, созвучный не громколосому
сегодняшнему звуку, несозвучному звуку -сегодняшних беспардонных и навязывающих себя У добры час, мае сябры! Мне толькі застаецца пажадаць ўсім Дабранач...