Сяргей ДУБАВЕЦ
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Антыблогер
Крытэрыі посьпеху блога – супрацьлеглыя літаратурным. Нездарма ж пасьпяховы блогер, як правіла, благі літаратар. А добры літаратар, адпаведна, бесталковы блогер...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. 50
Насамрэч кожнаму праз усё жыцьцё пэўная колькасьць гадоў. Мне, напрыклад, 13. Бо калі ў 14 нам уручалі камсамольскія ксівы, я адчуў, што пачаў жыць чыёсьці чужое жыцьцё...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Нацыя двухногіх зэдлікаў
Мяне, шчыра кажучы, лёс мовы мала хвалюе. Нічога зь ёй ня здарыцца – цяпер ці ў будучыні. Гэта з намі нешта ўжо здарылася...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Зямля пад крыламі хімеры
Калі “быцьцё вызначае сьвядомасьць”, тады белае незаўважна робіцца чорным, а чорнае – белым. Але няхай цябе ня ўводзіць у зман тое, што “так лічаць усе...”
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Краіна хакераў
Гаварыць па-расейску – гэта расслабуха, ператварэньне сябе ў нуль, нівэліроўка рэльефу. І тут ужо колькі ні сьпявай “Беларусь сильная, Беларусь красивая”, ніхто табе не паверыць...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Менскgeist
Менскі дух — цёмны й страшны, бо неспазнаны, незразумелы, невядомы. Як абсалютнае зло ў фільмах жаху — пакуль яго не назвалі й не паказалі, наводзіць вусьціш і грае на нэрвах...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Стаць вялікім
Тое, што ў палескай вёсцы Вялікі Бор хлопчыкаў называлі Борамі, сьведчыць ня толькі пра філялягічную культуру тамтэйшых сялян, але й пра рызыкоўную гульню зь лёсам. Іхныя Боры мусілі...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Зло папаўзло
Сёньняшняя Беларусь ужо не выглядае самай тыранічнай і рэтраградзкай краінай у рэгіёне. Найперш дзякуючы намаганьням крамлёўскіх таварышаў...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Гнілы зуб у беларускім роце
Наша стаўленьне да сьмяротнае кары сфармаванае савецкімі часамі, калі ўсё грамадзтва было падзеленае на тых, хто пісаў даносы й расстрэльваў, тых, на каго пісалі й каго...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. «Каханы горад»
Пра вайну на БТ яшчэ толькі рэп не чытаюць. Ясная рэч, прапаганда. Усё як 30-40 гадоў таму. Толькі цяпер, у адрозьненьне ад тых часоў, здаецца, што нечага самага важнага ўва ўсім гэтым не стае...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Ой бярозы ды сосны…
Мы загаварылі, і да мяне раптам дайшло: менскія падлеткі не разумеюць па-беларуску...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Дзе — хто?
Кожнага разу, чытаючы пра “зьніклых”, адчуваеш недавершанасьць твайго ўласнага стаўленьня да гэтай тэмы. З аднаго боку, справы не раскрытыя, высновы абарваныя на паўслове...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. «Дружба народаў»
Цяпер больш папулярнае слова – добрасуседзтва. Але пад суседзямі тут разумеюцца дзяржаўныя чыноўнікі, а не народы і, тым больш, ня людзі...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Што мне сказаць пілётам?..
Хіба мы ўсе не на самалёце, які ляціць задам наперад у невядомае заўтра? І ці ёсьць у нас у запасе сваё чароўнае слова?..
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Незавершанае трываньне
Можа быць, справа ў тым, што ў слова “рабіць” ёсьць завершанае трываньне – зрабіць, а ў слова “змагацца” – няма?..
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Вася, хадзі сьнедаць!
За савецкім часам ты пастадыйна прабіваўся да самаідэнтыфікацыі “чалавек” і “беларус” праз “савецкага чалавека” зь яго камуністычнымі замарочкамі і праз “савецкага беларуса”...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Што такое ТБМ?
Прызнаюся, ніколі да канца не разумеў, што такое ТБМ – Таварыства беларускай мовы – і для чаго яно створана...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. «Кандуктар, націсьні храпавік!»
Усё пусьценькае, рэдзенькае ў тых папеўках. Ні табе вершаў, ні мэлёдыі. А яны самі, каб дацягнуць гэта да культуры, назвалі «русским шансоном»...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Красавіцкая тэза
Сёньня, каб быць беларусам, гаварыць па-беларуску, ведаць і пашыраць нацыянальную ідэю, зусім не канечна далучацца да апазыцыі. Наадварот...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Адна праўда і дзьве хлусьні
Крывое люстэрка дарагой краіны — БТ – апошнім часам кілбасіць і плюшчыць. Буські эўрачыноўнікам, былому мэру Лісабона і грудзямі — за Пхеньян, за Дарфур...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Ліцэй, альбом, фільм
Як бы мы ўсе выйшлі з бараку, а ў паветры – вясна. І значыць, жыцьцё гэтым баракам не абмяжоўваецца й на ім не канчаецца. Новы фільм – пра вясну...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Прыдуркі павінны жыць разам
Прыдурак – ня дурань, не зласьлівец, ня п’яніца й не вар’ят. Ён усяго толькі не такі, як усе. Спэцыфічны чалавек. У глыбіні душы – кожны з нас...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Сьмяяліся...
Мы, сьмеючыся, разьвітваемся са сваім мінулым. А калі сьмех – гэта “ў цябе сьпіна белая”, – мы проста рагочам, ні з чым не разьвітваемся і застаёмся на месцы...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. «Почему не состоялась БНР»
25 сакавіка 1918 году ў Менску якраз усё “состоялось”, адбылося. Легітымны орган, выбраны карэктным Усебеларускім зьездам , ў Менску, пры выкананьні ўсіх юрыдычных працэдураў...
Сяргей Дубавец. СВАБОДА. Дні сыходзяць, дні прыходзяць, дні лятуць...
Калі ня стала Найвялікшага Аптыміста, здалося, што зноў зацікаў гадзіньнік і што зьмяніўся Час. Часы ўвогуле мяняюцца, калі сыходзяць Пэсыміст і Аптыміст — два полюсы свайго часу...
